Socjalizacja szczeniaka

Okres socjalizacji psa trwa od 3 do 12 tygodnia życia. Pierwszy z tych okresów (3-7 tydzień) to etap psiej socjalizacji, podczas której zwierzę uczy się zachowań w psiej rodzinie. Prócz kontaktu z matką i rodzeństwem, ważny jest kontakt z hodowcą, który powinien trzymać psy w dobrych warunkach, dbać o nie, pielęgnować, mieć z nimi kontakt, odpowiednio socjalizować. Drugi etap (7-12 tygodni) to okres uspołecznienia psa. W tym mniej więcej czasie pies trafia do nowej rodziny, poznaje otaczający go świat. Niezmiernie ważne jest, by w tym okresie poznał bodźce, z którymi będzie miał do czynienia w przyszłości. Jeśli chcemy wychować szczenię na zrównoważonego, spokojnego, pewnego siebie psa, zaplanujmy proces socjalizacji. Przede wszystkim należy zadbać o kontakt szczenięcia z innymi ludźmi, psami, miejscami, różnorodnym środowiskiem. Socjalizacja powinna być prowadzona umiejętnie, by psa nie przestraszyć i nie zalać nadmierną ilością bodźców. Okres ochrony poszczepiennej nieco nas ogranicza w spacerach i kontaktach z innymi zwierzętami, jednak nie wyklucza wyjścia z domu - na ten czas polecam torbę socjalizacyjną, którą można nosić na ramieniu. Brak pozytywnych kontaktów z ludźmi, obcymi psami i różnorodnym środowiskiem sprzyja reakcjom lękowym. Zaniedbanie okresu socjalizacji może powodować u dorosłego psa zaburzenia związane z lękiem separacyjnym.

Poznawanie/oswajanie otaczającego świata:

Kontakt z różnorodnymi powierzchniami – twarde, miękkie, mokre, suche, śliskie, schody.
Kontakt/zabawa z ludźmi - dzieci, dorośli, weterynarz, osoby poruszające się o kulach, noszące kapelusz, listonosze, przechodnie.
Oswojenie z dźwiękami – dzwonek do drzwi, odkurzacz, motor, samochód, itp. Z hałasem należy oswajać, umiejętnie go dawkując.
Poznanie różnych miejsc – okolice domu, domy innych osób, winda, gabinet weterynarza, rzeka, łąka, dworzec, zajezdnia autobusowa.
Kontakt z innymi zwierzętami – dobrym wyborem będzie psie przedszkole, uczące spokojnych zachowań w grupie, odpoczynku i relaksu w obecności innych psów, zabaw z innymi psami.
Przejażdżka różnymi pojazdami – auto, komunikacja miejska.
Oswojenie z poruszającymi się obiektami –dzieci grające w piłkę, osoby na rowerach, ale także ptaki, koty.
Jedzenie z różnych pojemników (miska, dłoń, kong, plastikowy kubek).
Nauka pozostawania samemu w domu – należy stopniowo przyzwyczajać psa do zostawania samemu w domu. Zajmowanie się szczenięciem bez przerwy, spanie w jednym łóżku, traktowanie jak dziecko może doprowadzić do wytworzenia się nadmiernej więzi pomiędzy psem a właścicielem (nadprzywiązanie) i w konsekwencji doprowadzić do problemów z zostawaniem samemu w domu. Niepokój wywołany nieobecnością opiekuna może powodować nasilenie reakcji lękowych, wynikiem czego jest niszczenie przedmiotów, wokalizacja, załatwianie się w domu. W momencie wyjścia z domu należy wystrzegać się długich i wylewnych pożegnań z psem. Wracając do domu należy unikać wylewnych powitań, najlepiej ignorować podekscytowanie psa, a nagrodzić za spokojne zachowanie. Wychodząc z domu (początkowo na krótkie okresy), dobrze jest włączyć dźwięki środowiska domowego (radio). Na czas nieobecności zapewnić rozrywkę (np. specjalne zabawki do gryzienia/żucia oraz foodfilled toy – zabawki wypełnione smakołykami). Należy pamiętać o zachowaniu spokoju podczas wyjścia.