My Items

Sylwestrowa noc to dla większości naszych czworonogów bardzo stresujący czas. Co zrobić, aby pomóc przetrwać naszemu psu ? 1. Jeżeli zauważysz, że pies szuka sobie „bezpiecznej norki” – udostępnij mu ją. Możesz do tego celu wykorzystać trening klatkowy, który wcześniej opisywałam lub możesz wykorzystać stary karton, wyścielić go kocem i gotowe. Taką „norkę” umieść w spokojnym, ciemnym miejscu, np. w łazience. 2. Na rynku dostępne są różne rodzaje kamizelek, np. anxiety wrap. Możesz też zastosować owijanie ciała pupila. Anxiety wrap – jest to kamizelka przeciwlękowa, która wykorzystuje zasady wywierania stałego nacisku zbliżone do akupresury i Tellington Touch, co powoduje uspokojenie czworonoga. 3. Tego dnia poranny i popołudniowy spacer powinien być długi ; wieczorny najlepiej blisko domu i dosłownie na chwilę (są już dobrze słyszalne wystrzały petard). 4. Bardzo ważne, aby podczas spacerów pies miał obrożę i adresatkę z aktualnym numerem telefonu. Dobrym rozwiązaniem są także obroże na których wyszywa się numer telefonu. 5. Pamiętaj, aby tego dnia nie puszczać psa luzem, bo może się wystraszyć petard i uciec. Dobrym rozwiązaniem są długie linki treningowe 10-15 m . Zawiń na niej supełki – łatwiej w razie ucieczki nadepnąć taką linkę, bez supełków linka może „uciec” spod buta.

6. Pamiętaj, aby pies miał chip , który jest zarejestrowany w bazie. Jeżeli już go posiada sprawdź czy dane są aktualne i dobrze wpisane.
Przykładowe bazy:

https://www.identyfikacja.pl/www/

https://www.safe-animal.eu/ https://www.cbdzoe.pl/ 6. Przygotuj smakołyki do gryzienia, tzw. gryzaki, kongi z pysznościami. 7. O północy staraj się zasłonić okna w miarę możliwości oraz puścić trochę głośniej telewizję, muzykę itp. 8. Leki – można podać odpowiednio wcześniej, ale tylko po konsultacji z lekarzem weterynarii.
Uwaga! Wystrzegamy się leku o nazwie Sedalin . Jest to lek, którego substancją czynną jest acepromazyna. Substancja ta sprawia, że zwierzę może być apatyczne (co właściciele zwierzęcia mogą interpretować jako uspokojenie po podaniu leku). Pies po podaniu Sedalinu może mieć problem z kontrolowaniem mięśni, gdyż jest to lek który działa na przewodzenie, czyli osłabia motorykę. Sedalin "nie wygasza świadomości" co oznacza, że pies nadal wie co się dzieje wokół niego - panicznie się boi, ale nie może uciec, bo lek osłabia działanie motoryki. 9. Możesz próbować odwrażliwić psa na dźwięki fajerwerków, np. na YouTube znajdziesz pomocne nagrania.

Profilaktyka zdrowotna:

Skuteczną metodą zapobiegania schorzeniom jest systematyczne sprawdzanie ciała naszego czworonoga oraz zwracanie uwagi na odstępstwa w jego zachowaniu. Wczesne zaobserwowanie zmian w wyglądzie lub zachowaniu pozwoli na szybkie dobranie odpowiedniej metody leczenia. Miejsca wymagające regularnej kontroli:

1. Oczy :

Powinny być:

--> idealnie czyste

--> bez zaczerwienienia i wycieku


Powinniśmy się martwić, gdy:

--> wystąpi obrzęk

--> zmieniony jest wygląd gałki ocznej (zmiana koloru tęczówki, zmętnienie soczewki (kolor mlecznobiały))

--> występuje łzawienie,

--> pojawia się wyciek z oka - zwłaszcza ropny,

--> pies pociera oczy,

Wszelkie wątpliwości powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii!! Co może się przydać do pielęgnacji oczu ?

- dobry preparat do czyszczenia oczu;

- płatki kosmetyczne;

- ewentualnie specjalne nożyczki do wycinania odrastających włosków, które mogą drażnić gałkę oczną.


2. Uszy:

--> pies, który ma zdrowe uszy praktycznie się nimi nie interesuje. Niepokojące jest:

--> trzepanie uszami

--> drapanie w ich okolicy

--> gdy dotyk uszu powoduje ból.


Należy: - regularne przeglądać i czyścić uszy, - bezwzględnie usuwać włosy rosnące w uchu (upośledzenie cyrkulacji powietrza sprzyja rozwojowi chorobotwórczych patogenów), - szczególnie skrupulatnie kontrolować uszy ciężkie, wiszące. 3. Trufla nosowa:

powinna być lekko wilgotna i elastyczna.

- Wyciek z nosa (przezroczysty, gęsty żółty lub zielonkawy) może świadczyć o infekcji.

-Wyciek z jednego otworu nosowego może świadczyć o obecności ciała obcego.

-Zrogowacenie, spękanie, krwawienie trufli nosowej może być zwiastunem różnych chorób.

-Spękana trufla nosowa może być wynikiem źle zbilansowanej diety, mrozu, soli ulicznej.
4. Jama ustna:

pierwszym niepokojącym objawem jest nieświeży oddech.

Świadczy on o obecności kamienia nazębnego, doskonale widocznego gołym okiem, a w bardziej zaawansowanym stadium - o zapaleniu przyzębia. Najważniejsze jest usunięcie kamienia oraz wyleczenie stanu zapalnego. 5. Sutki:

każde stwardnienie, powiększenie i zaczerwienienie wokół sutka jest niepokojące.

6. Narządy rodne:

każdy wyciek z narządów rodnych może być objawem choroby, należy zwrócić uwagę na posklejaną sierść w miejscu narządów rodnych.

U suki wyciek z pochwy może być objawem ropomacicza, któremu może towarzyszyć wzmożone pragnienie i nadmierne wydalanie moczu.

Najczęściej występuje u suk powyżej 6. roku życia, rzadziej u młodszych. Objawy kliniczne pojawiają się zwykle w 4-10 tyg. po zakończeniu cieczki. Należy zwracać uwagę na kolor oddawanego przez psa kału i moczu. Zdarza się często, że przy prostacie jest on podbarwiony krwią (krwiomocz). Dodatkowo występują bolesne problemy z oddawaniem moczu i problemy przy oddawaniu kału. 7. Saneczkowanie:

Jeśli:

--> pies ciągnie zadem po ziemi

--> wydziela nieprzyjemny zapach

najprawdopodobniej jego gruczoły odbytowe wymagają opróżnienia. Zaniedbanie może skutkować powstaniem stanu zapalnego, a nawet przetoki, która najczęściej wymaga leczenia operacyjnego. 8. Sierść = (podszerstek, włos okrywowy):

lśniąca i gładka sierść psa mówi dużo o jego zdrowiu i kondycji fizycznej.

Należy sprawdzać sierść pod kątem obecności pcheł i kleszczy.

Nawet przy dużym zapchleniu można nie zobaczyć pchły, która większość czasu spędza nie w sierści, ale w otoczeniu psa, głównie w jego legowisku.

Podstawą jest regularna ochrona przeciwko pasożytom zewnętrznym oraz pasożytom wewnętrznym, które mogą pośrednio lub bezpośrednio wpływać na stan skóry i sierści. Wybór preparatów przeciwko pasożytom skóry (pchłom, kleszczom czy świerzbowcom) jest bardzo szeroki. 9. Pazury: Pielęgnacja:

- regularne obcinanie (nie uszkadzając rdzenia), - korekcja zaniedbanych pazurów, - tylko profesjonalny sprzęt. Niezmiernie istotne w profilaktyce zwierząt jest ponadto regularne odrobaczanie psów, odkleszczanie, szczepienia i odpowiednia dieta.

Wiele psów boi się jazdy samochodem - ma z nim przykre skojarzenia lub cierpi na chorobę lokomocyjną. Silny niepokój może się u czworonoga przejawiać odmową wejścia do auta, dyszeniem, nerwowym szczekaniem, skomleniem wewnątrz pojazdu, a w skrajnych przypadkach nawet biegunką czy wymiotami. Co możemy zrobić, by bezstresowo wybrać się z naszym pupilem w krótszą czy dłuższą trasę? Oto kilka wskazówek. W przypadku szczeniaka idealnym momentem do oswojenia go z samochodem jest okres socjalizacji, a więc czas do 14-16 tygodnia życia (między 8 a 16 tygodniem życia) Do nowej sytuacji przyzwyczajamy psa stopniowo, pokazując maluchowi auto, zabierając go na krótkie przejażdżki, podczas których jest nagradzany za pożądane zachowanie. Autem możemy wybrać się do parku, nad wodę, czy na dłuższy spacer, co spowoduje, że przejażdżka będzie kojarzyć się pozytywnie. Oswajanie (zarówno szczeniaka jak i psa dorosłego) zacznijmy od pozwolenia psu na swobodne wejście do samochodu (nie ciągniemy psa na siłę) i zaznajomienie się z nim (obwąchanie). Jeżeli pies nie chce wejść do auta, kładziemy smakołyk w progu otwartych drzwi oraz w dalszych częściach auta. Kucamy w drzwiach naprzeciw, tak aby pies nas widział. Jeżeli udało nam się przejść przez ten etap, przedłużamy czas pobytu psa w samochodzie (UWAGA! robimy to stopniowo). Jeśli i ten etap jest za nami, możemy spróbować tej samej procedury, ale przy włączonym silniku. Każda akceptowalna przez nas interakcja psa z samochodem (czyli brak objawów lęku) powinna być nagradzana. Możemy zacząć od zabawy z psem w niewielkiej odległości od włączonego auta. Następnie robimy to samo w bagażniku (jeśli pies będzie umieszczany tam podczas przejażdżki) czy wewnątrz samochodu. Pies skojarzy wówczas, że te miejsca nie są straszne, a dzieją się tam jedynie fajne rzeczy. Aby obniżyć poziom stresu spowodowany nowym obiektem, jakim jest samochód, stańmy się dla psa przewidywalni. Co to znaczy? Zanim podniesiemy szczeniaka, aby umieścić go w bagażniku lub aucie – wypowiadamy zawsze to samo słowo, np. ”góra”. Pies szybko nauczy się, że po tym haśle zostanie przez nas podniesiony i umieszczony w bagażniku pojazdu. Pamiętaj: jeżeli masz psa, który nigdy nie był wożony samochodem, a czas socjalizacji już za nim, ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać go do samochodu. Jeśli dorosły pies ma problemy z jazdą autem, należy go odwrażliwić, czyli zobojętnić na samochód. Zabieg ten polega na wystawianiu psa na „zagrażający” bodziec (w tym wypadku auto) i jednoczesnym zastąpieniu go pozytywnym wzmocnieniem, np. smakołykiem czy zabawką.

Jeżeli pies jest skrajnie zestresowany (nadmiernie się ślini, ziaje szybciej niż zazwyczaj, drży) można pomyśleć o zastosowaniu obroży z uspokajającymi feromonami Adaptil. Można również przetrzeć bagażnik lub wnętrze pojazdu specjalnymi chusteczkami zawierającymi takie feromony. Co robić w przypadku, gdy pies źle znosi podróże ze względów zdrowotnych, np. cierpi na chorobę lokomocyjną? Lęk wynikający z choroby lokomocyjnej powoduje niepokój już przed podróżą, np. na widok walizki. Przede wszystkim należy udać się do lekarza weterynarii w sprawie podania odpowiednich leków. W przypadku takich psów ważne jest, aby nie podawać posiłku na kilka godzin przed jazdą, a w trakcie podróży uchylić okno, robić częstsze przerwy w trasie, poić psa. Możemy dodatkowo na czas jazdy wprowadzić psu klatkę kennel i przykryć ją cienkim materiałem (pamiętajmy, aby temperatura w samochodzie była odpowiednia). Nie zapominajmy o bezpieczeństwie w podróży. Pomocne będą: - specjalna mata podróżna; - klatki metalowe, materiałowe lub plastikowe; - pasy bezpieczeństwa; - szelki dostosowane do jazdy samochodem

Pamiętajmy również o tym, aby: - przed podróżą pies rozluźnił się, np. pobiegał na spacerze i załatwił potrzeby fizjologiczne - moment wsiadania psa do auta był dla niego przyjemny i komfortowy - mieć dla psa świeżą wodę - przygotować psu zabawkę typu Kong (zabawka, którą napełnia się smakołykami) - przygotować psu jego kocyk lub posłanie - nie prowadzić gwałtownie - robić co jakiś czas przystanki umożliwiające psu załatwienie potrzeb fizjologicznych - przygotować apteczkę podróżną - nie zostawiać psa samego w samochodzie nawet przy uchylonych oknach! Jeżeli pies ma odpowiednio przeprowadzony trening klatkowy, możemy zabrać klatkę do samochodu - będzie ona spełniać funkcję bezpiecznej norki, w której pies może w spokoju przespać podróż.

Do kąpieli przyzwyczajaj psa od małego. To czy pies będzie chętnie kąpał się w przyszłości może zależeć od tego jak przeprowadzisz pierwszą kąpiel. Przede wszystkim należy oswoić pupila z łazienką. Pozwól mu obwąchać wannę czy brodzik. Włóż go do wanny (z matą antypoślizgową lub ręcznikiem) początkowo na bardzo krótki czas (kilkanaście sekund), przy kolejnych próbach wydłużaj czas. Nagradzaj psa za pożądane zachowanie. Podczas kolejnej próby odkręć wodę, pamiętaj o odpowiedniej temperaturze i strumieniu. Jeśli planujesz w przyszłości używać suszarki do suszenia pupila, włącz ją na najniższym nadmuchu. Ważne, by zaznajomić psa z miejscem, dźwiękami, co bardzo pomoże w pierwszej kąpieli. Mój labrador uwielbia kąpiel od szczeniaka. Jednak nie wszystkie psy podzielają entuzjazm związany z kąpielą. Pies zmuszany do kąpieli może uciekać. Unikaj pogoni za nim – zwierzę może odczytać to jako zabawę, a zachowanie związane z ucieczką może ulec wzmocnieniu. Lepiej doprowadzić pupila do wanny/brodzika, oferując mu po drodze smakołyki. Jeśli pies boi się wejść do wanny, umieść go tam delikatnie. Nie szarp się z psem. Pamiętaj o nagradzaniu. Zanim zmoczysz psa strumieniem wody, polej wodę na ręce lub myjkę i delikatnie zmocz psa. Kąpiel powinna kojarzyć się psu z czymś przyjemnym. Podczas kąpieli trzymaj w łazience przekąski i nagradzaj spokojne zachowanie psa. Po kąpieli możesz dać mu smakołyk czy zabawkę do żucia, co sprawi, że kąpiel przebiegnie łatwiej przez wizję oczekującej nagrody. Wyłóż wannę/brodzik matą antypoślizgową lub ręcznikiem. Ślizganie się po powierzchni bez maty powoduje niepokój. Przed kąpielą możesz wyszczotkować psa, po zmoczeniu sierść będzie trudniej rozczesać. Przed kąpielą upewnij się, że masz w zasięgu ręki wszystko, czego potrzebujesz, np. odpowiedni szampon dla psów, waciki do zatkania uszu, odżywka, ręczniki do suszenia. Używaj ciepłej wody, jest mniejsze prawdopodobieństwo, że pies będzie panikował. Jeśli kąpiesz psa w wannie napełnionej wodą, pamiętaj o odpowiednim poziomie wody - powinien sięgać poniżej klatki piersiowej. Używaj myjki do mycia pyska psa - mniej przeraża psa niż woda rozpryskująca się na pysku. Uważaj, by woda nie dostała się do nosa, uszu, oczu. Po spłukaniu preparatów, nakryj psa ręcznikiem, podnieś, postaw na ziemi na dywaniku lub ręczniku i osusz. Pamiętaj o dokładnym wytarciu łapek, żeby pies się nie poślizgnął. Pamiętaj o zasadach bezpieczeństwa – nigdy nie zostawiaj psa samego podczas kąpieli.

W dniach 12.12.2016- 18.12.2016 kontakt możliwy będzie poprzez mail i sms. W tym terminie nie przyjmuję psów pod opiekę ani nie przeprowadzam konsultacji i treningów.

Klatka kennel jest nieoceniona w wielu aspektach pracy z psem. Pomaga w wychowaniu, wyciszeniu, nauce czystości, transportowaniu psa. Bardzo pomocna dla psów z problemami lękowymi. Niezmiernie istotne jest, by nie kojarzyła się z karą i nie stała się łatwym sposobem na pozbycie się (zamknięcie) zwierzęcia. Powinna być bezpiecznym schronieniem dla naszego pupila. Wybór klatek kennel na rynku jest duży; dostępne są klatki metalowe, druciane, z tworzywa, drewniane. Zanim zdecydujemy się na zakup, zastanówmy się, jaką funkcję ma spełniać klatka. Należy pamiętać, że klatka musi być dopasowana do psa, a więc przede wszystkim mieć odpowiedni rozmiar – pies musi mieć możliwość swobodnego wejścia, obrócenia się, położenia w niej. Dla szczenięcia warto kupić większą klatkę (biorąc pod uwagę jego gabaryty po uzyskaniu dojrzałości).

Najbardziej powszechna jest klatka metalowa - składa się z metalowych prętów, 1 czy 2 par drzwiczek. Drzwiczki mogą być otwierane lub podnoszone. Klatka jest dobra dla psa, który lubi obserwować otoczenie, nie chce być odgradzany od domowników. W razie potrzeby, aby pies czuł się komfortowo, można ją przykryć materiałem (nie szczelnie, musi być dobra wentylacja!). Przy zakupie tego typu klatki warto zwrócić uwagę na aspekt praktyczny, np. czy jest ciężka, czy łatwo ją przenieść. Istotna jest jakość, czyli czy metalowe pręty są na tyle mocne, by się nie wyginały, by pies nie mógł ich przegryźć.
Klatka materiałowa - lekka, poręczna, idealna doraźnie – podróże, treningi, wystawa, transport. Wady- zwierzę może rozerwać materiałowe „drzwiczki” i materiałowe ścianki.
Klatki plastikowe - zadaszone, wygodne w użyciu. Zabudowane przydają się dla psa, który potrzebuje wyciszenia. Pomagają przetrwać transport. Zalety- są lżejsze od klatek metalowych. Dodatkowo można dokupić do nich kółka, mają specjalną rączkę (jak do walizki), więc nie musimy jej nosić.

Dzięki klatce kennel możemy rozwiązać wiele problemów: - nauka czystości; - bezpieczeństwo (np. pies nie pogryzie kabli, itp.); - wyciszenie; - skakanie na gości; - doskonałe miejsce do wypoczynku po spacerze, treningu; - niszczenie domu podczas nieobecności właścicieli; - szczekanie podczas nieobecności właścicieli (uczymy psa, że w klatce się odpoczywa); - pojawienie się innego zwierzęcia w domu. Niezmiernie ważny jest proces przyzwyczajania psa do klatki. Przede wszystkim należy pamiętać, że nie wolno zamykać psa za karę, ani siłą zmuszać do wejścia do klatki. Proces przyzwyczajania powinien odbywać się stopniowo, gdy jesteśmy z psem w domu. Początkowo klatka powinna być otwarta, aby pies mógł do niej wchodzić i wychodzić kiedy chce. Klatka powinna być wyściełana (np. kocyk), włóżmy do niej zabawki, zachęcajmy smakołykami, karmmy w klatce, czyli budujmy pozytywne skojarzenia. Gdy pies będzie wchodził sam do klatki, początkowo nie zamykajmy go w niej na długo. Stopniowo wydłużajmy czas przebywania w klatce.
Pamiętaj, że klatka nie może być nadużywana! Bardzo istotne jest ulokowanie klatki. Powinna być umieszczona w spokojnym, zacisznym miejscu (nie w przejściu). Jeśli chcesz się dowiedzieć jak dokładnie powinno wyglądać wprowadzenie klatki lub potrzebujesz pomocy w treningu klatkowym- zapraszam do kontaktu.

Okres socjalizacji psa trwa od 3 do 12 tygodnia życia. Pierwszy z tych okresów (3-7 tydzień) to etap psiej socjalizacji, podczas której zwierzę uczy się zachowań w psiej rodzinie. Prócz kontaktu z matką i rodzeństwem, ważny jest kontakt z hodowcą, który powinien trzymać psy w dobrych warunkach, dbać o nie, pielęgnować, mieć z nimi kontakt, odpowiednio socjalizować. Drugi etap (7-12 tygodni) to okres uspołecznienia psa. W tym mniej więcej czasie pies trafia do nowej rodziny, poznaje otaczający go świat. Niezmiernie ważne jest, by w tym okresie poznał bodźce, z którymi będzie miał do czynienia w przyszłości. Jeśli chcemy wychować szczenię na zrównoważonego, spokojnego, pewnego siebie psa, zaplanujmy proces socjalizacji. Przede wszystkim należy zadbać o kontakt szczenięcia z innymi ludźmi, psami, miejscami, różnorodnym środowiskiem. Socjalizacja powinna być prowadzona umiejętnie, by psa nie przestraszyć i nie zalać nadmierną ilością bodźców. Okres ochrony poszczepiennej nieco nas ogranicza w spacerach i kontaktach z innymi zwierzętami, jednak nie wyklucza wyjścia z domu - na ten czas polecam torbę socjalizacyjną, którą można nosić na ramieniu. Brak pozytywnych kontaktów z ludźmi, obcymi psami i różnorodnym środowiskiem sprzyja reakcjom lękowym. Zaniedbanie okresu socjalizacji może powodować u dorosłego psa zaburzenia związane z lękiem separacyjnym. Poznawanie/oswajanie otaczającego świata: Kontakt z różnorodnymi powierzchniami – twarde, miękkie, mokre, suche, śliskie, schody. Kontakt/zabawa z ludźmi - dzieci, dorośli, weterynarz, osoby poruszające się o kulach, noszące kapelusz, listonosze, przechodnie. Oswojenie z dźwiękami – dzwonek do drzwi, odkurzacz, motor, samochód, itp. Z hałasem należy oswajać, umiejętnie go dawkując. Poznanie różnych miejsc – okolice domu, domy innych osób, winda, gabinet weterynarza, rzeka, łąka, dworzec, zajezdnia autobusowa. Kontakt z innymi zwierzętami – dobrym wyborem będzie psie przedszkole, uczące spokojnych zachowań w grupie, odpoczynku i relaksu w obecności innych psów, zabaw z innymi psami. Przejażdżka różnymi pojazdami – auto, komunikacja miejska. Oswojenie z poruszającymi się obiektami –dzieci grające w piłkę, osoby na rowerach, ale także ptaki, koty. Jedzenie z różnych pojemników (miska, dłoń, kong, plastikowy kubek). Nauka pozostawania samemu w domu – należy stopniowo przyzwyczajać psa do zostawania samemu w domu. Zajmowanie się szczenięciem bez przerwy, spanie w jednym łóżku, traktowanie jak dziecko może doprowadzić do wytworzenia się nadmiernej więzi pomiędzy psem a właścicielem (nadprzywiązanie) i w konsekwencji doprowadzić do problemów z zostawaniem samemu w domu. Niepokój wywołany nieobecnością opiekuna może powodować nasilenie reakcji lękowych, wynikiem czego jest niszczenie przedmiotów, wokalizacja, załatwianie się w domu. W momencie wyjścia z domu należy wystrzegać się długich i wylewnych pożegnań z psem. Wracając do domu należy unikać wylewnych powitań, najlepiej ignorować podekscytowanie psa, a nagrodzić za spokojne zachowanie. Wychodząc z domu (początkowo na krótkie okresy), dobrze jest włączyć dźwięki środowiska domowego (radio). Na czas nieobecności zapewnić rozrywkę (np. specjalne zabawki do gryzienia/żucia oraz foodfilled toy – zabawki wypełnione smakołykami). Należy pamiętać o zachowaniu spokoju podczas wyjścia. Jeśli zainteresował Cię temat socjalizacji i potrzebujesz pomocy przy socjalizacji Twojego pupila- zapraszam do kontaktu.

W dniu 17.01.2016 pogłębiłam swoją wiedzę na temat kociego behawioru na konferencji "Medycyna behawioralna kotów z dr Sabine Schroll". Program konferencji obejmował tematy: - Koty zdradzają dolegliwości w zaciszu domowym- etologia kotów przydatna w weterynaryjnej praktyce ogólnej i behawioralnej - Sikać albo nie sikać- wydalanie moczu poza kuwetą, znakowanie moczem czy choroba dróg moczowych? - U mnie wszystko w porządku- ból u podłoża wielu problemów behawioralnych - Uwaga! Wchodzimy na ring- problemy behawioralne gdy dom jest jeden, a kotów wiele

Pamiętajcie, że w momencie pojawienia się w domu szczeniaka mamy tylko kilka tygodni na zsocjalizowanie go z otaczającym światem i jest to najważniejsza rzecz w jego życiu. Włożona praca zaprocentuje w postaci zrównoważonego psa w wieku dorosłym. Początki treningu oraz socjalizacja wcale nie musi być nudna, można traktować to jako świetną zabawę zarówno dla siebie jak i naszego szczeniaczka.

W dniach 17.04.2016- 27.04.2016 kontakt możliwy będzie poprzez mail i sms. W tym terminie nie przyjmuję psów pod opiekę ani nie przeprowadzam konsultacji i treningów.

W ramach konkursu TOP for DOG testowaliśmy płyn marki Over Zoo- Urine Free Dog. Jest to środek usuwający plamy i przykry zapach moczu. Dla posiadaczy szczeniaka w pierwszych tygodniach życia jest to więc środek niezbędny. Oto jak Urine Free Dog opisuje producent: „Szybko działający, rewolucyjny, mikrobiologiczny środek czyszczący. W sposób trwały usuwa plamy z moczu i przykry zapach niezależnie od czasu znajdowania się plamy. Jego bezpieczna, szybko działająca formuła eliminuje źródło zapachu i plamy. Urine Free działa również na plamy z wymiotów, krwi, kału, trawy oraz inne plamy organiczne. Z uwagi na swą naturalną formułę jest bezpieczny w użyciu i przyjazny dla środowiska.” Paczkę z Urine Free Dog otrzymałam na tydzień przed odbiorem naszej Zuri od hodowcy, co umożliwiło mi stosowanie środka już od pierwszych dni treningu czystości naszego szczeniaczka. Niewielkich rozmiarów biała, estetycznie wyglądająca buteleczka zdradza, że mamy do czynienia z produktem klasy premium. Po pryśnięciu z atomizera wylatuje kwiatowo pachnąca lekka mgiełka- zapach ten naprawdę przypał mi do gustu. Rozpoczynamy więc testowanie :) Szczeniak w pierwszych tygodniach swojego życia załatwia swoje potrzeby kilka- do ​kilkunastu razy dziennie, po niemalże każdej zabawie i wypiciu wody. Kluczowym elementem w nauce czystości jest skuteczne usuwanie zapachu moczu z miejsc gdzie pies wcześniej sikał. Pozawala to na uniknięcie powtórnego załatwiania swoich potrzeb w tym samym, już zaznaczonym miejscu. Z pomocą przychodzi nam Urine Free Dog. Na plamkę moczu należy położyć listki ręczników papierowych i poczekać do wchłonięcia. Na pozostałość plamy nanosimy preparat Urine Free Dog i zostawiamy na jakiś czas. Do swojego zadania przystępują teraz enzymy i bakterie znajdujące się w preparacie, skutecznie rozkładając pozostałości plamy. Preparat działa na różnych powierzchniach- drewnie, metalu, glazurze oraz tkaninach. Po kilkunastu minutach preparat wysycha a w miejscu plamy czuć tylko delikatny kwiatowy zapach. Co najważniejsze Zuri również nie wyczuwa miejsc w których wcześniej sikała. Mimo, że mija je węsząc noskiem po podłodze nie zatrzymuje się ani na chwilę w miejscu dawnych plam! Urine Free Dog usuwa też inne organiczne plamy i zapachy, które szczeniaczek jest w stanie tu i ówdzie po sobie zostawić. Po miesiącu używania preparatu Urine Free Dog nasz szczeniaczek załatwia się już praktycznie wyłącznie na zewnątrz w czym bardzo pomógł nam Urine Free Dog. Plusy Urine Free Dog: - Bardzo wydajny, jedna buteleczka starcza na długie tygodnie - Świetny atomizer dokładnie pokrywający chmurką preparatu całą plamę - Niesamowicie skuteczny. Pies nie jest w stanie rozpoznać zabrudzonego wcześniej miejsca. Działa również na mocno zaschnięte plamy - Doskonała pomoc w nauce czystości dla szczeniaka. Będzie pomocny również dla piesków mających problem z pęcherzem lub nietrzymaniem moczu wynikającym z problemów natury behawioralnej - Bardzo przyjemny zapach Zuri serdecznie poleca testowany środek wszystkim szczeniaczkom i psom, które szybko i skutecznie chcą nauczyć się utrzymywania czystości w swoim otoczeniu :)